- tzw. czyste farby silikatowe z potasowego szkła wodnego, pigmentów i wypełniaczy

/najczęściej dwukomponentowe/. Nie zawierają żadnych składników organicznych.  

- silikatowo-dyspersyjne z potasowego szkła wodnego, pigmentów, wypełniaczy, dyspersji tworzyw sztucznych. Całkowita zawartość składników organicznych nie może przekraczać 5 %. 

2K-Silikatfarben

2 K farby silikatowe /czyste/ stosowane są od ponad 120 lat do malowania podłoży mineralnych. Składają się: ze spoiwa - potasowego szkła wodnego i mineralnych, alkalicznie stabilnych pigmentów mineralnych oraz wypełniaczy. Są to powłoki o wysokiej przepuszczalności dla wody, pary wodnej i dwutlenku węgla. Powłoki te wysychają w wyniku sylifikacji.  

Farby silikatowo-dyspersyjne.

Farby silikatowo dyspersyjne stosowane są od wielu lat i w porównaniu do czystych farb silikatowych odznaczają się przede wszystkim prostszą obróbką i większymi możliwościami zastosowania. Oferowane przez nas farby odznaczają się wysoką paroprzepuszczalnością i są hydrofobowe. Wykazują one bardzo dobre właściwości dla fizyki budowli i optymalnie chronią podłoże przed szkodliwą dla substancji budowlanej wilgocią. Trwałość powłok opiera się na chemicznym wiązaniu powłoki z podłożem /spoiwo reaguje z mineralnym podłożem i wypełniaczami znajdującymi się w farbie/.

Wewnętrzne farby silikatowe.

Powłoki wewnętrzne są dyfuzyjne i chłonne, dzięki czemu zapewniają optymalną ochronę powierzchniom wewnętrznym, narażonym na tworzenie się na nich kondensatu oraz redukują odkładanie się na nich drobin zabrudzenia.  

Farby silikonowe /krzemoorganiczne/

Ich stosowanie na elewacjach budynków rozpoczęło się w Niemczech od początku lat 60 minionego wieku. Farby te recepturowane są na bazie dwóch rodzajów spoiw – silikonów /np. żywica metylosilikonowa, silany, siloksany/ oraz dyspersji syntetycznej /np. akrylowej/ i to właśnie skład tej mieszaniny, a właściwie ilość silikonów determinuje właściwości powłoki silikonowej /jej hydrofobowość, przepuszczalność dla pary wodnej i dwutlenku węgla/.  Z tego powodu do zabezpieczenia fasad budynków zabytkowych powinno stosować się powłoki z tzw. „prawdziwych” farb silikonowych. To właśnie one charakteryzują się niską nasiąkliwością, a przy tym wysoką przepuszczalnością dla pary wodnej i dwutlenku węgla /niezbędnego dla podłoży wapiennych/.

Farby odwracalne

Jako farby odwracalne oznacza się farby emulsyjne lub klejowe, które mogą być usunięte przy pomocy wody. Wodoodporne farby wapienne zgodnie z tym określeniem nie są odwracalne. Powłoki odwracalne wykorzystywane są tylko we wnętrzach.

Farby klejowe zawierają kleje pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego. Z tego powodu dają się łatwo usunąć poprzez zmycie wodą. Dodatkową cechą, na która należy zwrócić uwagę, jest ich podatność na porastanie grzybami, co wyklucza je ze stosowania na powierzchniach narażonych na występowanie skropliny wody.

 Materiał zawiera mieszaninę odwracalnych spoiw. A szczególną zaletą oferowanych przez nas rozwiązań jest niska skłonność do skażenia mikroorganizmami oraz do zabrudzeń. Typowym obszarem stosowania są wysokowartościowe ozdoby i ornamenty. Dodatkowo mogą być stosowane na farby dyspersyjne, które nie mogą być usunięte /np. z powodów kosztowych/.

Farby wapienne.

Stosowane już w starożytności. Były to najważniejsze farby do malowania elewacji i ścian wewnętrznych. Głównym składnikiem tego rodzaju farb oraz tynków wapiennych jest wapno hydratyzowane /pow. sucho gaszone/. Wiązanie i utwardzanie następuje w procesie krystalizacji węglanu wapnia (karbonatyzacja). Jest to reakcja chemiczna dwutlenku węgla (zawartego w powietrzu i wodzie) z wodorotlenkiem wapnia w wyniku którego powstaje ponownie węglan wapnia, czyli skała wapienna (CaCO3). Proces ten jest nieodwracalny i zachodzi powoli. Wpływ na niego mają czynniki zewnętrzne /wysokie , niskie temperatury i obecność wilgoci w powietrzu/. Silne kredowanie powłoki i jej niszczenie przez czynniki atmosferyczne często bywa skutkiem niekorzystnych warunków wysychania. Generalnie należy zaznaczyć, że farby wapienne szybciej ulegają degradacji, niż nowoczesne farby fasadowe /głównie w regionów przemysłowych/.  

Doświadczenia ostatnich lat pokazują, że przy właściwym zastosowaniu farb wapiennych na odpowiednich podłożach, odpowiedniej ich aplikacji i dobrej formule uzyskuje się powłoki dobrze chroniące elewacje. Z tego powodu od kilku lat farby wapienne znajdują coraz częstsze zastosowanie w konserwacji zabytków. Ceniona jest ich naturalność i historyczność barw oraz mniejsze niż farb krzemianowych, naprężenia wewnątrz powłoki, które pozwalają na zastosowanie ich na podłożach historycznych. W celu poprawy odporności na czynniki atmosferyczne wzbogaca się tradycyjne receptury o dodatki organiczne/kazeina, olej lniany/ i mineralne wypełniacze.